Uczestnicy

Ojos del Salado Expedition 2010

Narcyz Sadłoń - kierownik, organizator, lekarz

Krzysztof Recielski - instruktor wspinaczki, przewodnik

Robert Ryczek - kierownik naukowy, lekarz

Anna Karasek - lekarz

Piotr Bernabiuk - dziennikarz, wykładowca surwiwalu

Paweł Krzywicki - lekarz

Janusz Hałka - lekarz

Piotr Dąbrowiecki - lekarz

Andrzej Partika - ksiądz, alpinista

Marek Jurczyk - lekarz

Kinga Sadłoń - fotograf

Rafał Szendzielarz - operator filmowy

Anna Pietraszek - taternik, alpinista, himalaista, przewodnik

Marcin Kolasa - lekarz medycyny sportowej 

Aktualności

Ojos del Salado Expedition 2010

Ojos del Salado - 6,893m jest najwyższym wulkanem świata. Nazwę szczytu tłumaczy się jako Oko Słoności/Zieloności. Nazwa szczytu wiąże się z występującymi w okolicy słonymi, zielonymi jeziorami. Ojos del Salado zlokalizowane jest w sercu pustyni Puna da Atakama w Andach. Przez wierzchołek przebiega linia graniczna między Argentyną oraz Chile. Okolica szczytu należy do najbardziej niegościnnych obszarów świata. Najbliższe źródła pitnej wody zlokalizowane są kilkadziesiąt kilometrów od podnóża góry. Najbliższa miejscowość po stronie Chilijskiej to Capiapo – niewielka górnicza osada.
Historia zdobywania Ojos del Salado wiąże się z działalnością Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz przygotowaniami do pierwszej polskiej wyprawy w Himalaje. Szczyt został zdobyty po raz pierwszy w 1937 roku przez polskich alpinistów: Jana Szczepańskiego oraz Justyna Wojsznisa.

W listopadzie 2008 roku trzyosobowa wyprawa w skład której wszedł Grzegorz Kostyra – lekarz anestezjolog, pracownik Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie, członek Speleoklubu Warszawskiego, fotografik i człowiek o bogatej osobowości, podjęła wyzwanie jakie stawia alpinistom Ojos del Salado. W sprzyjających warunkach jednemu z członków zespołu udało się osiągnąć szczyt. Grzegorz w niewyjaśnionych okolicznościach nigdy nie dotarł do bazy i do dnia dzisiejszego nie odnalazł się. Nie udało się również określić co mogło się zdarzyć, że człowiek doświadczony, o mocnej konstrukcji psychofizycznej, w pełni sił, zaginął w stosunkowo łatwym terenie. Poszukiwania prowadzone były przez doświadczony i doskonale obeznany z okolicą zespół przewodników wysokogórskich pod dowództwem Maximiliano Martinez Espinoza z agencji Aventurismo Expediciones. Zaginięcie pozostaje tajemnicą do dziś.

Obecnie zespół lekarzy z Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie przygotowuje poszukiwawczo – badawczą ekspedycję na Ojos del Salado 2010. Wśród zamierzeń ekspedycji są:
- kontynuacja poszukiwań naszego kolegi Grzegorza Kostyry – pod nadzorem żony Grzegorza przygotujemy i umieścimy w schronach u podnóża góry tablice informacyjne o zaginionym, co może przyczynić się do odnalezienia lub wyjaśnienia tajemnicy
- prowadzenie obserwacji medycznych na dużych wysokościach oraz w trudnych warunkach środowiskowych. Materiał badawczy oraz program badań wpisuje się w działalność naukową prowadzoną w Wojskowym Instytucie Medycznym w Warszawie. Szczególnie istotne będzie kontynuowanie obserwacji rozpoczętych podczas jubileuszowej ekspedycji na Nanda Devi East 2009.
- w sprzyjających warunkach pogodowych planujemy umieścić na szczycie Ojos del Salado tablicę upamiętniającą pierwszych zdobywców góry: Jana Szczepańskiego oraz Justyna Wojsznisa.

Dla przeprowadzenia ekspedycji konieczne jest pozyskanie wsparcia finansowego, o co zabiegamy oraz prosimy wszystkich zainteresowanych tematyką górską, chcących wspomóc poszukiwania oraz każdego kto uważa, że wsparcie ekspedycji leży w jego możliwościach.

Narcyz Sadłoń
kierownik ekspedycji

Ojos del Salado Expedition 2010 jest realizowana na podstawie doświadczeń menagerskich zaczerpniętych podczas Nanda Devi East Expedition 2009 – więcej na stronie www.nandadevi.pl
Planowany termin ekspedycji – 2010 rok

Polska historia w Andach
Pierwsza polska wyprawa w Andy – w masyw Cordillera de la Ramada – odbyła się w latach 1933–1934 i zapoczątkowała ekspansję polskiego alpinizmu poza Tatry. Jej członkowie: Stefan Daszyński, Jan Dorawski (lekarz) Adam Karpiński, Konstanty Narkiewicz-Jodko (kierownik), Stefan Osiecki (filmowiec) i Wiktor Ostrowski dokonali pierwszych wejść na 5 sześciotysięczników (w tym Mercedario) oraz 3 pięciotysięczniki. Odkryto i pokonano nową drogę na Aconcaguę, nazywaną dziś Ruta de los Polacos – Drogą Polaków – wschodnim lodowcem, który dziś nosi dumną dla nas nazwę Lodowca Polaków. Osiągnięto też ówczesny polski rekord wysokości górskiej.
Kontynuacją działalności pierwszej wyprawy andyjskiej byłą druga, z 1937 r. – m.in. zdobyto drugi szczyt Ameryki Południowej – Ojos del Salado (6 893 m) – i osiem innych sześciotysięczników oraz skartowano nieznane tereny w rejonie Puna de Atacama.