Pracownicy WIM uhonorowani Nagrodą Rektora WUM

Doktor Anna Adamska-Wełnicka i prof. dr hab. n. med. Stanisław Niemczyk z Kliniki Chorób Wewnętrznych, Nefrologii i Dializoterapii WIM zostali uhonorowani przez JM Rektora Warszawskiego Uiwersytetu Medycznego nagrodą dydaktyczną zespołową pierwszego stopnia za redakcję monografii „Obrzęki i duszność. Przewodnienie u pacjenta kardionefrologicznego". Poradnik przeznaczony jest dla szerokiej grupy lekarzy praktyków m.in. specjalizujących się w zakresie chorób wewnętrznych, nefrologii i kardiologii.

Pozostali nagrodzeni autorzy monografii: dr n. med. Marcin Wełnicki i prof. dr  hab. n. med. Artur Mamcarz z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Uroczystość wręczenia dyplomów za najważniejsze osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i organizacyjne w roku 2017 odbyła się 29 października 2018 r.  podczas posiedzenia Senatu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Monografia „Obrzęki i duszność. Przewodnienie u pacjenta kardionefrologicznego” pod redakcją: Anny Adamskiej-Wełnickiej, Marcina Wełnickiego, Stanisława Niemczyka, Artura Mamcarza. Medical Education, 2017, 180 s. , il., tab. , 22 cm , bibliogr. przy rozdz., ISBN 978-83-65471-12-3

Obrzęki i duszność to najważniejsze kliniczne konsekwencje przewodnienia - bardzo częstego następstwa chorób układu krążenia oraz niewydolności nerek. Szybkie i precyzyjne rozpoznanie przyczyn tej krytycznej dla chorego sytuacji umożliwia wdrożenie leczenia celowanego. Niniejsza książka pomaga podejmować bezpieczne decyzje terapeutyczne. Publikacja, którą trzymają Państwo w rękach, jest wyjątkowa na tle innych poświęconych podobnej tematyce. Grupa Autorów - lekarzy praktyków z wiodących jednostek klinicznych - opracowała poradnik przeznaczony dla szerokiej grupy innych lekarzy praktyków, m.in. specjalizujących się w zakresie chorób wewnętrznych, nefrologii i kardiologii. Monografia w uporządkowany i zwięzły sposób przedstawia zagadnienia patofizjologiczne, badania diagnostyczne, diagnostykę różnicową oraz nowoczesne zasady leczenia dotyczące postępowania z pacjentem, u którego podejrzewa się przewodnienie. Należy wyraźnie podkreślić, że Autorzy dzielą się swoim dużym doświadczeniem klinicznym, a nie tylko cytują powszechnie dostępne wytyczne, co znacząco zwiększa wartość prezentowanych treści.