Innowacyjna metoda leczenia o najwyższym stopniu trudności
7 marca 2013 r. w Klinice Chirurgii Naczyniowej i Endowaskularnej CSK MON WIM leczono kolejnego już chorego z tętniakiem piersiowo-brzusznym endowaskularnie implantacją fenestrowanego stentgraftu aortalnego.
Trudność techniczna tych operacji oraz złożoność polega na tym, że naczynia trzewne odchodzą od worka tętniaka. Wymagał on przygotowania endograftu uszytego precyzyjnie specjalnie dla niego, z uwzględnieniem całej anatomii i topografii naczyń trzewnych. W miejscu odejścia tętnic nerkowych znajdują się otwory (tzw. fenestry). Po wprowadzeniu endograftu muszą one ustawić się dokładnie „ostialnie” w miejscu odejścia tętnic trzewnych. Dodatkowym obciążeniem u tego chorego był tętniak aorty zstępującej, stąd leczenie zaplanowano dwuetapowo. W pierwszym etapie wykonano implantację stentgraftu do aorty piersiowej, w drugim – do aorty brzusznej. Operacje klasyczna z otwarciem dwóch jam ciała byłaby obciążona najwyższym ryzykiem. Poza tym choroby współistniejące wykluczały możliwość leczenia tego chorego sposobem klasycznym. Na Ryc. 1 przedstawiamy obraz pooperacyjny po pierwszym etapie leczenia. Ryc. 2 Przedstawia obraz po etapie brzusznym operacji – stan po implantacji fenestrowanego stentgraftu do aorty brzusznej i tętnic biodrowych, pokrywanego stentu do prawej tętnicy nerkowej oraz stentu do lewej tętnicy nerkowej. Chory opuścił szpital w 3. dobie.
Opisywaną operację przeprowadził prof. dr hab. n. med. Marek Maruszyński w asyście prof. dr hab.n.med Olgierda Rowińskiego i dr n. med. Mirosława Dziekiewicza. Instrumentowali: Konrad Niebojewski i Piotr Kolenda. Chorego od strony anestezjologicznej prowadził lek. Jarosław Rytwiński.
