Zabieg balonoplastyki trąbki słuchowej (BTS)
Dnia 13 kwietnia 2011 roku po raz pierwszy w Polsce wykonano zabieg balonoplastyki trąbki słuchowej (BTS) w Klinice Otolaryngologii Wojskowego Instytutu Medycznego pod kierownictwem prof. dr hab. n. med. Dariusz Jurkiewicza. Trąbka słuchowa (trąbka Eustachiusza) jest to kanał długości 3 – 4 cm łączący jamę bębenkową ucha środkowego z częścią nosową gardła. Od strony jamy bębenkowej tworzona jest przez kanał kostny przechodzący przez cieśń trąbki w część chrzęstną trąbki. Część chrzęstna trąbki wytworzona przez chrząstkę, która na przekroju poprzecznym przyjmuje kształt haczyka uzupełnianą przez blaszkę błoniastą. Ujście gardłowe trąbki ma kształt lejka i leży pod wałem dźwigacza na wysokości przewodu nosowego dolnego, jeden centymetr do boku i przodu od ściany tylnej gardła.
Jej zadaniem jest przede wszystkim wyrównywanie ciśnienia między uchem środkowym a otoczeniem oraz odprowadzanie śluzu i wydzieliny z jamy bębenkowej.
Dominująca rolę w funkcji wyrównywania ciśnienia po obu stronach błony bębenkowej i co jest z tym związane poprawę zdolności przewodzenia dźwięku przez utrzymanie impedancji akustycznej ucha środkowego na jak najniższym poziomie ucho środkowe spełnia część chrzęstna. Najmniejsza impedancja występuje gdy ciśnienie w jamie bębnowej i przewodzie słuchowym zewnętrznym są jednakowe.
Spłaszczenie chrząstki blokuje również swobodny przepływ powietrza przez trąbkę, jednocześnie zapobiegając przedostawaniu się bakterii z nosa do ucha środkowego. Dopiero napięcie mięśnia napinacza podniebienia miękkiego w trakcie procesów czynnych jakimi są ziewanie, przełykanie, nagłe zmiany wysokości lub wypowiadanie pewnych głosek powoduje rozszerzenie światła części chrzestnej trąbki. Zaburzenie drożności trąbki doprowadza do obrzęku nabłonka w obrębie ucha środkowego, wzmożenia wydzielina śluzu, a przede wszystkim do zastoju wydzieliny, w obrębie ucha środkowego i powstania wysiękowego zapalenia ucha.
Przyczyną niedrożności trąbki słuchowej poza chorobami ogólnoustrojowymi wpływającymi na sprawność śluzówki części nosowej gardła mogą być również zmiany miejscowe dotyczące nosogardła.
Zawsze należy dążyć do usunięcia bezpośredniej przyczyny niedrożności nosogardła. Często ze względu na charakter schorzenia jest to niemożliwe lub bardzo utrudnione. Mimo systematycznego, miejscowego leczenia farmakologicznego czy chirurgicznego często dochodzi do utrwalonych lub powtarzających się zmian funkcjonowania trąbki. Nie przynosi długotrwałych, pozytywnych skutków stosowana w codziennej praktyce kateteryzacja czy próby wprowadzenia silikonowych drenów do trąbki słuchowej od strony nosogardła. Przedłużanie trwania procesu zapalnego często skutkuje powtarzającymi się stanami zapalnymi ucha środkowego lub zaburzeniami słuchu. W tych stanach jedynym rozwiązaniem jest albo stała opieka laryngologiczna (często wizyty u lekarza specjalisty przyjmują charakter comiesięcznych) albo wprowadzenie leków zmniejszających obrzęki śluzówki nosogardła. Zarówno częstotliwość wizyt jak i systematyczne stosowanie środków farmakologicznych nie wpływa pozytywnie na proces leczenia. W tych wypadkach wydaje się, że jedynym skutecznym sposobem jest zabieg na stale lub dłuższy okres czasu udrażniający ujście gardłowe trąbki słuchowej. Służy do tego zaproponowany zabieg balonoplastyki trąbki słuchowej (BTS). Zabieg ten polega na wprowadzeniu pod kontrolą endoskopu balonika do ujścia gardłowego trąbki słuchowej i po napełnieniu balonika rozszerzeniu tego ujścia.
