Odszedł płk. w st. spocz. prof. Jerzy Mastalerski

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 23 grudnia 2016 roku zmarł płk w st. spocz. prof. dr hab. n. med. Jerzy Mastalerski, specjalista w dziedzinie rentgenodiagnostyki, założyciel, wieloletni pracownik i kierownik Pracowni Rentgenodiagnostyki Sercowo-Naczyniowej oraz - w latach 1966-1977 - adiunkt Zakładu Radiologii Lekarskiej CSK WAM. Rodzinie i Bliskim składamy wyrazy głębokiego współczucia - Dyrekcja, Rada Naukowa i Pracownicy Wojskowego Instytutu Medycznego.

Nabożeństwo żałobne odbędzie się 29 grudnia 2016 r. o godz. 12.00 w kaplicy na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym przy ul. Żytniej 42 w Warszawie.

Jerzy Mastalerski urodził się 11 kwietnia 1928 r. w Tomaszowie Mazowieckim. Większą część szkoły średniej ukończył na tajnych kompletach. W wieku 14 lat wstąpił do Armii Krajowej. W 1947 r. rozpoczął studia lekarskie na wydziale medycznym Uniwersytetu Łódzkiego. Na czwartym, roku po zdanym egzaminie, uzyskał etat asystenta w katedrze farmakologii Akademii Medycznej w Łodzi. W połowie piątego roku studiów - wraz z całym rocznikiem studentów medycyny - został powołany do pełnienia wojskowej służby zawodowej. W 1952 r. uzyskał stopień porucznika.

Pierwszy stopień specjalizacji w radiologii uzyskał w 1956 r. a drugi - w 1963 r. Po oddaniu do użytku szpitala wojskowego na ul. Szaserów otrzymał tam etat kierownika Ośrodka Diagnostyki Naczyniowej. Stopień doktora nauk medycznych uzyskał w 1968 r. W celu zapoznania się z dynamicznie rozwijającą się diagnostyką rentgenowską naczyń i serca oraz powstającą do tych badań aparaturą, odbył wyjazdy szkoleniowe do szpitali w Wiedniu, Berlinie, Norymberdze i szwedzkim Lund.

Stopień doktora habilitowanego nauk medycznych uzyskał w 1974 r. Rok później objął przewodnictwo Warszawskiego Oddziału Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego i przez sześć lat prowadził cotygodniowe kilkugodzinne szkolenia w oparciu o trudne przypadki z różnych zakładów radiologii z terenu Warszawy.

Był jednym z prekursorów radiologii naczyniowej i interwencyjnej w Polsce (z zastosowaniem cewnikowania przy równoczesnym dożylnym wprowadzaniu środka kontrastowego). Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1983 r. W tym samym roku został powołany na stanowisko przewodniczącego Komisji Radiologii Polskiej Akademii Nauk. Od 1974 r. do 1988 r. był członkiem Rady Naukowej Wojskowego Instytutu Medycyny Klinicznej.

Opublikował ponad 100, wielokrotnie nagradzanych, prac naukowych. Po przejściu na emeryturę w wojskową, uzyskał - w 1989 r. na podstawie konkursu - stanowisko kierownika Zakładu Radiologii w Instytucie Medycyny Klinicznej MSW, w którym przepracował 12 lat.

W kwietniu 1953 r. zawarł związek małżeński z Zulą z Paczkowskich - nauczycielką, z którą przeżył ponad 62 lata. Miał syna Macieja. Doczekał się wnuczek Marty i Mai.