Tragiczna śmierć płk. dr. hab. n.med. Wojciecha Lubińskiego

10 kwietnia 2010 roku w katastrofie samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem zginął śmiercią tragiczną

płk dr hab. n. med. Wojciech LUBIŃSKI

wybitny lekarz, specjalista chorób wewnętrznych i chorób płuc, Zastępca Komendanta CSK MON, Rzecznik Prasowy,
Sekretarz Rady Naukowej Wojskowego Instytutu Medycznego, lekarz Prezydenta RP.

Pogrążeni w smutku żegnamy Cię Drogi Wojtku jako znakomitego lekarza i naukowca, wspaniałego współpracownika,
dla wielu z nas – przyjaciela.

Pragniemy przekazać serdeczne wyrazy współczucia Drogiej Małżonce, Dzieciom oraz Całej Rodzinie naszego Kolegi.

Dyrekcja, Rada Naukowa i cała społeczność Wojskowego Instytutu Medycznego

Las Katyński II

Powoli wstawał ranek chłodny,
Szum samolotu w mgieł tumanie,
Dzień zapowiadał się pogodny,
Rząd pustych krzeseł na polanie,

Kompania w szyku wyprężona,
Wtem nagła wieść jak błyskawica,
Wśród blach pogiętych osmalona,
Biało-czerwona szachownica.

Każdy, kto Polskę w sercu niesie,
Ten dzień kwietniowy zapamięta,
W bezlistnym, podsmoleńskim lesie,
Kaźń oficerów, śmierć Prezydenta.

W barwy spowita narodowe,
Trumna na barkach oficerów,
Naród z szacunkiem chyli głowę,
Płynie powoli wśród szpalerów.

Los Mu znienacka przerwał życie,
Optykę zmienił nieprzyjaciół,
Dał Mu osiągnąć wieczne życie,
Nas zostawiając w niemym płaczu.

Sonaty, /10.4.2010/

Włodzimierz Kuźma

płk dr hab. n. med. Wojciech LUBIŃSKI urodził się 4 października 1969 r. w Rykach. W latach 1988-1994 r. studiował na Wydziale Lekarskim Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Po odbyciu w 1995 r. stażu podyplomowego w Centralnym Szpitalu Klinicznym Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie, został skierowany do pełnienia służby lekarza w Jednostce Wojskowej w Ostródzie. Po roku rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Wojskowym Szpitalu Gruźlicy i Chorób Płuc w Otwocku. W 1997 r. zdał egzamin na pierwszy stopień z chorób wewnętrznych, w 2000 r. otrzymał tytuł specjalisty chorób płuc. W tym też roku został przeniesiony na stanowisko starszego asystenta Kliniki Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii CSK WAM.

W swej pracy szpitalnej i klinicznej żywo interesował się mechaniką oddychania prowadząc prace nad wykorzystaniem badań czynnościowych w diagnostyce chorób płuc. Ich efektem była napisana pod kierunkiem prof. dr hab. n. med. Anny Frank-Piskorskiej i obroniona w 2000 r. rozprawa doktorska pt. „Badania czynnościowe oddychania u zdrowych młodych mężczyzn w Polsce (1993-1998)”. W 2005 r. został adiunktem Kliniki piastując jednocześnie funkcję Rzecznika Prasowego Wojskowego Instytutu Medycznego, lekarz Prezydenta RP od 2006 r., a od 2008 r. Zastępcy Komendanta CSK MON. Pomimo licznych obowiązków wynikających z zajmowanych stanowisk, aktywnie uczestniczył w pracach Kliniki i Instytutu, rozszerzając wiedzę o znaczeniu badania spirometrycznego w pneumonologii.

Autor dwóch monografii, współredaktor książki „Spirometria dla lekarzy” – pozycji przeznaczonej głównie dla lekarzy rodzinnych. Był gorącym orędownikiem i propagatorem kształcenia personelu służby zdrowia w prawidłowym wykonywaniu badań czynnościowych oddychania, organizując kilkanaście edycji „warsztatów spirometrycznych”. Był konsultantem medycznym „Wirtualnego układu do nauki interpretacji spirometrii” wersji standard i dla zaawansowanych, który powstał w Zakładzie Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN w Warszawie i obecnie jest rozpowszechniany w całej Europie. Jako naukowiec i badacz widział pewne ograniczenia parametrów spirometrycznych w rozpoznania chorób obturacyjnych płuc, postulując wprowadzenie nowych zmiennych. Propozycje te zawarł w rozprawie habilitacyjnej pt. „Nowe wartości należne zmiennych spirometrycznych oraz wskaźnik oceny obturacji w populacji polskiej”. W dniu 24 lutego 2010 r. na podstawie całokształtu dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej Rada Naukowa Wojskowego Instytutu Medycznego nadała mu stopień doktora habilitowanego nauk medycznych.

Aktywnie uczestniczył w pracach Towarzystwa Naukowego. Był członkiem Zarządu Oddziału Warszawsko-Otwockiego Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc. Laureat II nagrody konkursu im. prof. Janiny Misiewicz na najlepszą pracę oryginalną w kategorii prac klinicznych w 2003 r. Odznaczony Brązowym Medalem Sił Zbrojnych w Służbie Ojczyzny, Brązowym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju, wyróżniony Odznaką Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc za całokształt działalności naukowo-badawczej i organizacyjnej podczas zjazdu PTChP w Opolu 2006 r.

Doktora Wojciecha Lubińskiego cechowała otwartość na ludzi, świat i jego sprawy, zaangażowanie na rzecz pomocy człowiekowi w potrzebie. Jego uśmiech i znane powszechnie poczucie humoru, niejednokrotnie pozwalały znaleźć dobre wyjście z trudnych sytuacji.

Odszedł od nas doświadczony lekarz, żołnierz, życzliwy kolega, troskliwy mąż i ojciec, szlachetny Człowiek…
Drogi Wojtku, nasz Przyjacielu
Spoczywaj w pokoju!