Ostatnie Pożegnanie gen. bryg. dr. hab. n. med.Wojciecha Lubińskiego

We wtorek 20 kwietnia 2010 roku pożegnaliśmy naszego kolegę i przyjaciela, wybitnego pulmonologa, utalentowanego naukowca, mądrego edukatora, gen. bryg. dr. hab. nauk med. Wojciecha Lubińskiego, Zastępcę Komendanta CSK MON, Rzecznika Prasowego i Sekretarza Rady Naukowej Wojskowego Instytutu Medycznego, lekarza Prezydenta RP i prezydenckiej rodziny, członka Zarządu Oddziału Warszawsko-Otwockiego Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc, który zginął śmiercią tragiczną w katastrofie samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem. W naszej pamięci pozostanie na zawsze osobą charyzmatyczną, wrażliwą i empatyczną, otwartą na ludzi, świat i jego sprawy, pełną uroku osobistego, taktu i dyplomacji o powszechnie znanym poczuciu humoru.
Lekarz z powołania, dobry i szlachetny Człowiek.

Drogi Wojtku, nasz Przyjacielu

Spoczywaj w pokoju!

Dyrekcja, Rada Naukowa i cała społeczność Wojskowego Instytutu Medycznego

Od środy 14 kwietnia w kaplicy przyszpitalnej przy ulicy Garwolińskiej można było oddać hołd i pokłonić się tragicznie zmarłemu w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem, Panu płk. dr. hab. n. med. Wojciechowi Lubińskiemu pośmiertnie mianowanemu na stopień generała brygady. Wartę przy trumnie pełnili żołnierze.

Ceremonia pogrzebowa gen. bryg. dr. hab. n. med. Wojciecha Lubińskiego, rozpoczęła się modlitwą pożegnalną poprowadzoną przez ks. prał. ppłk. Marka Kwiecińskiego w kaplicy przyszpitalnej. Następnie trumna z ciałem zmarłego została wyprowadzona i przewieziona do Katedry Polowej Wojska Polskiego NMP Królowej Polski przy ul. Długiej w Warszawie gdzie umieszczono ją na katafalku przed głównym ołtarzem, przy niej stanęła warta honorowa.

O godz. 16.30 odprawiona została msza żałobna w intencji śp. gen. bryg. Wojciecha Lubińskiego, którą sprawował ks. prałat Sławomir Żarski. Wspominając zmarłego podkreślił, jego czułość, opiekuńczość i wrażliwość jako człowieka i lekarza.

-„Człowiek miłosierdzia, samarytanin, pomógł wielu, ale sobie nie zdołał….”

Zaakcentował, że Pan Doktor był jednym z tych, który z miłości poleciał do Katynia. Postępował w życiu zgodnie ze swoim mottem „Nigdy nie mów wszystkiego, co wiesz, ale wiedz zawsze, o czym mówisz.” (George Bernard Shaw), które zamieścił na stronie internetowej WIM w zakładce rzecznik prasowy.

W nabożeństwie w warszawskiej katedrze uczestniczyli m.in. Szef BBN Stanisław Koziej, Minister Zdrowia Ewa Kopacz, Wiceminister zdrowia Marek Haber, Sekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Czesław Piątas, Zastępca Szefa Sztabu Generalnego adm. Tomasz Mathea, Dyrektor Sekretariatu Ministra Obrony Narodowej gen. bryg. Artur Kołosowski, Szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia gen. bryg. Sławomir Marat, asystent szefa Sztabu Generalnego WP - ds. Wojskowej Służby Zdrowia gen. bryg. dr n. med. Andrzej Wiśniewski, Zastępca Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia ds. Służb Mundurowych, Zbigniew Teter, przedstawiciele Wojskowej Izby Lekarskiej, Naczelnej Izby lekarskiej, delegacja z Ryk z Burmistrzem Jerzym Gąską i Starostą Leszkiem Filipkiem, rodzina, przyjaciele, współpracownicy, lekarze i pielęgniarki z Wojskowego Instytutu Medycznego, liczni przedstawiciele jednostek badawczo-rozwojowych wojskowej służby zdrowia (WIHE, WIML) oraz szpitali wojskowych z całej Polski.

Przedstawiciel Biura Bezpieczeństwa Narodowego odczytał akt o pośmiertnym mianowaniu Pana Wojciecha Lubińskiego za zasługi na rzecz obronności państwa na stopień generała brygady oraz nadaniu Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski przez Marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego pełniącego obowiązki Prezydenta RP. Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, Stanisław Koziej przekazał na ręce małżonki zmarłego akt mianowania i odznaczenie.

Zmarłego tragicznie gen. bryg. dr. hab. nauk med. Wojciecha Lubińskiego, wspominali: dziekan dekanatu ryckiego ks. kanonik Krzysztof Czyrka, Szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia gen. Sławomir Marat oraz Dyrektor Wojskowego Instytut Medycznego gen. bryg. dr hab .n. med. Grzegorz Gielerak, który w osobistym pożegnaniu przypomniał jak wiele dobrego w swoim krótkim życiu dokonał zmarły kolega.

Wieczorem o godz. 20.00 odbył się pogrzeb z honorami na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach Sekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Czesław Piątas, podziękował generałowi Wojciechowi Lubińskiemu za służbę wojskową.

- Był wspaniałym przyjacielem, lekarzem i żołnierzem – powiedział.

Następnie przekazał małżonce biało-czerwoną flagę okrywającą trumnę. Rodzice zmarłego złożyli do grobu ziemię i wodę przywiezioną z Ziemi Świętej. Kompania honorowa oddała salwę pożegnalną.
W uroczystościach pogrzebowych bardzo liczną grupę stanowiła społeczność Wojskowego Instytutu Medycznego, w tym profesorowie, koledzy lekarze, pielęgniarki i inni pracownicy, przedstawiciele instytucji wojskowych i cywilnych oraz pacjenci z całego kraju.

Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę

[Zbigniew Herbert „Przesłanie Pana Cogito”]

Pozostawił żonę Beatę i dwójkę małych dzieci: Marysię i Jasia.

Tekst: Dorota Połeć

Pożegnanie gen. bryg .dr. hab. n.med. Wojciecha Lubińskiego Fot.:Andrzej Kosater

*****************
płk dr hab. n. med. Wojciech LUBIŃSKI urodził się 4 października 1969 r. w Rykach. W latach 1988-1994 r. studiował na Wydziale Lekarskim Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Po odbyciu w 1995 r. stażu podyplomowego w Centralnym Szpitalu Klinicznym Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie, został skierowany do pełnienia służby lekarza w Jednostce Wojskowej w Ostródzie. Po roku rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Wojskowym Szpitalu Gruźlicy i Chorób Płuc w Otwocku. W 1997 r. zdał egzamin na pierwszy stopień z chorób wewnętrznych, w 2000 r. otrzymał tytuł specjalisty chorób płuc. W tym też roku został przeniesiony na stanowisko starszego asystenta Kliniki Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii CSK WAM.

W swej pracy szpitalnej i klinicznej żywo interesował się mechaniką oddychania prowadząc prace nad wykorzystaniem badań czynnościowych w diagnostyce chorób płuc. Ich efektem była napisana pod kierunkiem prof. dr hab. n. med. Anny Frank-Piskorskiej i obroniona w 2000 r. rozprawa doktorska pt. „Badania czynnościowe oddychania u zdrowych młodych mężczyzn w Polsce (1993-1998)”. W 2005 r. został adiunktem Kliniki piastując jednocześnie funkcję Rzecznika Prasowego Wojskowego Instytutu Medycznego, lekarz Prezydenta RP i prezydenckiej rodziny od 2006 r., a od 2008 r. Zastępcy Komendanta CSK MON. Pomimo licznych obowiązków wynikających z zajmowanych stanowisk, aktywnie uczestniczył w pracach Kliniki i Instytutu, rozszerzając wiedzę o znaczeniu badania spirometrycznego w pneumonologii.

Autor dwóch monografii, współredaktor książki „Spirometria dla lekarzy” – pozycji przeznaczonej głównie dla lekarzy rodzinnych. Był gorącym orędownikiem i propagatorem kształcenia personelu służby zdrowia w prawidłowym wykonywaniu badań czynnościowych oddychania, organizując kilkanaście edycji „warsztatów spirometrycznych”. Był konsultantem medycznym „Wirtualnego układu do nauki interpretacji spirometrii” wersji standard i dla zaawansowanych, który powstał w Zakładzie Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN w Warszawie i obecnie jest rozpowszechniany w całej Europie. Dr Lubiński przygotował i koordynował program wczesnego wykrywania POChP w Polsce pod nazwą "Nadzieja dla płuc", w którym wykonano badania spirometryczne na terenie całej Polski wykorzystując do tego celu specjalnie przygotowany samochód o nazwie "Spirobus".Jako naukowiec i badacz widział pewne ograniczenia parametrów spirometrycznych w rozpoznania chorób obturacyjnych płuc, postulując wprowadzenie nowych zmiennych. Propozycje te zawarł w rozprawie habilitacyjnej pt. „Nowe wartości należne zmiennych spirometrycznych oraz wskaźnik oceny obturacji w populacji polskiej”. W dniu 24 lutego 2010 r. na podstawie całokształtu dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej Rada Naukowa Wojskowego Instytutu Medycznego nadała mu stopień doktora habilitowanego nauk medycznych.

Aktywnie uczestniczył w pracach Towarzystwa Naukowego. Był członkiem Zarządu Oddziału Warszawsko-Otwockiego Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc. Laureat II nagrody konkursu im. prof. Janiny Misiewicz na najlepszą pracę oryginalną w kategorii prac klinicznych w 2003 r. Odznaczony Brązowym Medalem Sił Zbrojnych w Służbie Ojczyzny, Brązowym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju, wyróżniony Odznaką Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc za całokształt działalności naukowo-badawczej i organizacyjnej podczas zjazdu PTChP w Opolu 2006 r.

Doktora Wojciecha Lubińskiego cechowała otwartość na ludzi, świat i jego sprawy, zaangażowanie na rzecz pomocy człowiekowi w potrzebie. Jego uśmiech i znane powszechnie poczucie humoru, niejednokrotnie pozwalały znaleźć dobre wyjście z trudnych sytuacji.

Nie zdążył odebrać dyplomu doktora habilitowanego nauk medycznych, zrealizować projektów badawczych, otworzyć Poradni Antynikotynowej...

Odszedł od nas doświadczony lekarz, żołnierz, życzliwy kolega, troskliwy mąż i ojciec, szlachetny Człowiek

[Opracowanie: Dorota Połeć na podstawie autoreferatu Wojciecha Lubińskiego]