Zmarł płk prof. dr hab. n. med. Edward Waniewski

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że w dniu 4 maja 2010 roku zmarł płk prof. dr hab. n. med. Edward Waniewski, Kierownik Zakładu Patomorfologii Centrum Kształcenia Podyplomowego Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie w latach 1979-1987. Uroczystości pogrzebowe płk. prof. dr. hab. n. med. Edwarda Waniewskiego odbyły się w Domu Przedpogrzebowym na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Powązkowskiej w piątek 14 maja 2010 r. o godz. 12.00, po czym nastąpi złożenie ciała Zmarłego do grobu w Alei Zasłużonych.

Szczere wyrazy współczucia składamy Rodzinie oraz Bliskim Pana Profesora
Dyrekcja i Rada Naukowa Wojskowego Instytutu Medycznego

Edward Waniewski
1921 - 2010

Urodził się w lutym 1921 roku na Podlasiu w zacnej ziemiańskiej rodzinie. Maturę w Liceum im. J. Kraszewskiego w Białej Podlaskiej otrzymał w roku wybuchu II Wojny Światowej. W czasie okupacji znalazł się we Lwowie, gdzie, aby się utrzymać i dalej kształcić, karmił własnym ciałem wszy w Instytucie produkującym szczepionki przeciwtyfusowe. Wiosną 1944 przyjechał do Warszawy i został przyjęty na studia medyczne w tzw. Szkole Zaorskiego. Po wybuchu Powstania Warszawskiego walczył na Żoliborzu i po kapitulacji wraz z innymi powstańcami został wywieziony do obozu jenieckiego XI-A Altengrabow pod Magdeburgiem. Po wyzwoleniu w maju 1945 udał się do Krakowa i kontynuował studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dyplom uzyskał w 1947 roku. Jeszcze jako student a później jako młody lekarz pracował naukowo w Zakładzie Anatomii Patologicznej UJ, pełniąc tam obowiązki adiunkta. Tuż przed doktoratem został powołany do służby wojskowej, jak wówczas wielu młodych medyków. Służbę wojskową odbywał w Elblągu, Szczecinie i Gliwicach. Stale dobijał się wszelkimi sposobami o umożliwienie mu dalszej pracy naukowej i w końcu został przeniesiony do Łodzi, gdzie należał do współtwórców Wojskowej Akademii Medycznej, organizując w tej uczelni pierwszy Zakład Anatomii Patologicznej. Prowadził wykłady i egzaminy studentów WAM. Bardzo sobie cenił pracę w Studenckim Kole Naukowym WAM i poświęcał temu wiele czasu. Został honorowym członkiem tego koła. Profesorem zwyczajnym został w 1979 roku. Wypromował 6 doktorów i 5 doktorów habilitowanych (obecnie profesorów) nauk medycznych. W roku 1968, po śmierci kierownika Zakładu Anatomii Patologicznej Centralnego Szpitala Wojskowego w Warszawie, został tam służbowo przeniesiony. Kierował tym Zakładem przez 18 lat do przejścia na emeryturę w 1986 roku. Był Naczelnym Patomorfologiem Wojska Polskiego. Przez 15 lat był Zastępcą Komendanta ds. Nauki Centrum Kształcenia Podyplomowego WAM w Warszawie.

Został odznaczony Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim, oraz Krzyżem Walecznych i wieloma innymi odznaczeniami wojskowymi oraz za działalność społeczną i publiczną.

Był zapalonym bibliofilem, zgromadził olbrzymi księgozbiór. Na emeryturze zajął się z pasją ogrodnictwem ekologicznym i stworzył ogród, który podziwiali wszyscy go odwiedzający. Ogród wypełniał Mu życie do ostatnich dni.

Osierocił żonę, dwóch synów i troje wnuków.