Zmarła płk w st. spocz. lek. Stanisława Adamowicz
Z głębokim żalem zawiadamiamy o śmierci płk w st. spocz. lek. Stanisławy Adamowicz, byłego pracownika 2 Centralnego Szpitala Klinicznego Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie.
Nabożeństwo żałobne odbędzie się 7 lipca 2010 r. o godzinie 11:00 w kościele pw. św. Grzegorza na Woli, ul. Wolska 180/182, po czym nastąpi odprowadzenie na cmentarz miejscowy do grobu rodzinnego.
Szczere wyrazy współczucia składamy Rodzinie oraz Bliskim Pani Doktor
Dyrekcja i Rada Naukowa Wojskowego Instytutu Medycznego
Płk w st. spocz. lek. Stanisława Adamowicz
1921-2010
Urodziła się w maju 1921 r. w Chabarowsku na Dalekim Wschodzie (miasto położone nad rzeką Amur na granicy z Chinami) w rodzinie polskich zesłańców. Ukończyła Państwowy Instytut Medyczny w Chabarowsku w marcu 1943 r. zdobywając uprawnienia lekarza internisty.
W okresie luty – maj 1944 r. pełniła służbę wojskową w Armii Czerwonej na Dalekim Wschodzie w 6 batalionie medyczno-sanitarnym jako lekarz, a następnie ordynator oddziału wewnętrznego.
W maju 1944 r. została przeniesiona do Moskwy a następnie do m. Sumy na Ukrainie, gdzie były formowane jednostki I Armii WP. Pracowała w Komisji Lekarskiej przy Komisji Ewidencyjnej, gdzie uczestniczyła w badaniach ok. 12 tys. poborowych. W sierpniu jej jednostkę przerzucono w rejon Żytomierza, który niemieckie lotnictwo silnie bombardowało, gdzie została ranna. Na terytorium Polski uczestniczyła w walkach o wyzwolenie Lubelszczyzny, m.in. w okolicach Lubartowa.
W październiku 1949 r. rozkazem Ministra Sił Zbrojnych ZSRR została zdemobilizowana z Armii Czerwonej z poleceniem powrotu do Chabarowska. Tam w okresie kwiecień-czerwiec 1950 r. zrobiła specjalizację w zakresie analityki klinicznej w 3. Zespolonym Szpitalu Klinicznym, a następnie do października 1950 r. pracowała w szpitalu miejskim w Chabarowsku jako lekarz - analityk. Jednak z chwilą uzyskania przez Rodaków mieszkających na terytorium ZSRR możliwości powrotu do kraju swoich przodków, natychmiast z niej skorzystała. Rodzinny Chabarowsk odwiedziła jeszcze kilka razy.
Po powrocie do kraju pracowała w CePeLek oraz w 2. Centralnym Szpitalu Klinicznym w Warszawie – od 1964 r. na stanowisku Kierownik Pracowni Analitycznej w Zakładzie Analityki Lekarskiej. Stale pogłębiała swoją wiedzę uczestnicząc w kursach specjalistycznych (m.in. kurs w zakresie hematologii w 1960 r.) oraz w pracach studyjnych, np. w ramach współpracy w 1970 r. z Wojskową Akademią Medyczną im. Kirowa w Leningradzie zajmowała się tematyką badań klinicznych na okres „W”. Ponadto zajmowała się weryfikacją tłumaczeń na język rosyjski artykułów nt. najnowszych osiągnięć w medycynie. Awansowana do stopnia pułkownika w 1968 r. Zwolniona z zawodowej służby wojskowej w 1971 r. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Krzyżem Zasługi – dwukrotnie, medalami resortowymi oraz polskimi i rosyjskimi odznaczeniami bojowymi.
