Medycyna w Mundurze
Zaawansowane metody leczenia nietrzymania moczu u mężczyzn dostępne w Klinice Urologii Ogólnej, Czynnościowej i Onkologicznej
„Leczenie tego schorzenia powinno być prowadzone w wyspecjalizowanych ośrodkach, które dysponują doświadczonym zespołem operatorów oraz odpowiednim zapleczem diagnostycznym” – podkreśla Kierownik Kliniki Urologii Ogólnej, Czynnościowej i Onkologicznej ppłk dr n. med. Tomasz Syryło. W Polsce niewiele ośrodków urologicznych zajmuje się implantacją sztucznego zwieracza cewki moczowej u mężczyzn.
Wskazaniem do wszczepienia sztucznego zwieracza są ciężkie postacie nietrzymania moczu spowodowane niewydolnością aparatu zwieraczowego cewki moczowej, które nie poddają się leczeniu innymi metodami. Jednak najczęściej (około 90% przypadków) zastosowanie sztucznego zwieracza spowodowane jest nietrzymaniem moczu po operacji prostatektomii radykalnej, a w dalszej kolejności po adenomektomii i TURP, czyli przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego. Liczba prostatektomii w Polsce sukcesywnie rośnie, a rak prostaty stał się najczęściej rozpoznawanym nowotworem złośliwym u mężczyzn.
Jakie są objawy nietrzymania moczu?
Nietrzymanie moczu definiowane jest jako niekontrolowany wyciek moczu z cewki moczowej i stanowi ważny problem interdyscyplinarny, będący wyzwaniem współczesnej medycyny. Dochodzi do niego w trakcie napięcia mięśni tłoczni brzusznej, w czasie wysiłku lub kaszlu, a w cięższych postaciach również w czasie spoczynku oraz w nocy.
Jak działa sztuczny zwieracz?
Sztuczny zwieracz cewki moczowej to samoregulujący system hydrauliczny, składający się z mankietu uciskowego, napełniającego się płynem podczas zamykania cewki oraz z pompki z balonikiem regulacji ciśnienia. Urządzenie najwierniej symuluje naturalną pracę zwieracza poprzez otwieranie i zamykanie cewki i jest całkowicie ukryte w ciele pacjenta. System jest wszczepiany operacyjnie metodą klasyczną. Zbiornik z solą fizjologiczną jest instalowany najczęściej w mosznie, a pozostała część mechanizmu jest umieszczana za spojeniem łonowym. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu, a po operacji pacjent pozostaje w szpitalu zazwyczaj trzy doby. Trwałość funkcjonowania systemu oceniana jest na około 10 lat.
Jak wygląda kwalifikacja do zabiegu?
Badaniem weryfikującym, niezbędnym w diagnostyce pooperacyjnego nietrzymania moczu, jest badanie urodynamiczne. Jest ono możliwe do wykonania w Pracowni Urodynamiki Poradni Urologicznej Wojskowego Instytutu Medycznego. Od pacjenta wymagana jestsprawność umysłowa i manualna niezbędna do obsługi urządzenia. Kolejne badania obejmują: uretrocystoskopię, posiew moczu, badania obrazowe dróg moczowych oraz eliminację ognisk zakażeń. Kwalifikacjami i opieką nad chorymi zajmują się specjaliści urolodzy: ppłk. lek. Andrzej Wieczorek i lek. Ryszard Skiba (tel. 261-817-321).
Czy procedura jest refundowana?
System jest bardzo kosztowny, ale Narodowy Fundusz Zdrowia całkowicie refunduje procedurę implantacji sztucznego zwieracza i jest ona bezpłatna dla pacjentów ubezpieczonych z Polski. Po zabiegu pacjenci wymagają okresowych kontroli w warunkach ambulatoryjnych.
Jakie są wyniki leczenia?
Skuteczność operacji jest oceniana na 90%, zdecydowana większość pacjentów pozbywa się uporczywych objawów nietrzymania moczu, co wybitnie przekłada się na poprawę jakości ich życia i powrót do normalnej aktywności.