Wywiad z Przewodniczącym Rady Naukowej - płk. prof. dr. hab. n. med. Dariuszem Jurkiewiczem
1. Panie Profesorze jak ocenia Pan działalność Rady Naukowej kadencji 2008-2012?
Lata 2008-2012 to tył trudny okres dla Rady Naukowej WIM. Zmieniająca się ustawa o instytutach badawczych, reforma nauki w Polsce, nowe zasady rankingu placówek badawczych, były wyzwaniami dla Rady Naukowej i dla całego Instytutu. Kierunki działań strategicznych miały na celu awans Instytutu do wyższej kategorii według zasad określonych przez MNiSW, podniesienie jego rangi oraz konkurencyjności. Rada Naukowa realizowała zadania w zakresie opracowywania regulacji wewnętrznych, zgodnych z ustawą o instytutach badawczych, znowelizowaną ustawą o szkolnictwie wyższym oraz ustawą o stopniach naukowych i tytule naukowym. Rada pracowała bardzo aktywnie. W minionej kadencji Komisje Rady Naukowej odbyły odpowiednio: Komisja Nauki – 40 posiedzeń, Komisji Obron – 44 posiedzenia, które zakończyły się wnioskami do Rady Naukowej o nadanie stopnia doktora nauk medycznych; 26 posiedzeń odbyła Komisja ds. Oceny Badań Naukowych i Rankingowej Rady Naukowej,a członkowie Komisji ds. Rozliczeń Naukowych roboczo spotkali się 15 razy.
2. Co było największym sukcesem w zakresie działalności naukowej ubiegłych 4 lat?
Wymiernym owocem pracy ludzi nauki w WIM był fakt, że Rada Naukowa WIM nadała stopień naukowy doktora habilitowanego nauk medycznych 12 osobom, a stopień doktora nauk medycznych 62 osobom. Na wniosek Rady decyzją Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej 5 pracowników WIM oraz 2 z innych jednostek naukowych uzyskało tytuł profesora nauk medycznych. Uważam że to nasz największy sukces.
3. Jakie możliwości stwarza połączenie pod jednym dachem szpitala i ośrodka badawczego?
28 klinik 10 zakładów to potencjał, który służy pacjentom. Jako lekarze pracujący w CSK MON WIM wykorzystujemy nasze codzienne doświadczenia jednocześnie w projektach naukowych. Połączenie praktyki z badaniami stwarza unikalną możliwość rozwoju zawodowego. Ważnym jest nie tylko realizacja projektów indywidualnych, ale przede wszystkim praca zespołowa, budowanie interdyscyplinarnych zespołów badawczych. Wymiana informacji pomiędzy klinikami zabiegowymi i lekarzami z klinik leczących zachowawczo przy współpracy z zakładami diagnostycznymi gwarantuje sukces w terapii, ale także tworzy podwaliny awansu w pracy naukowej.
4. Jaka jest recepta przewodniczącego Rady na zmotywowanie młodych lekarzy do pracy naukowej?
Lekarzy należy zachęcać do pracy naukowej. Motywowanie do udziału w szkoleniach daje szansę podnoszenia kwalifikacji. Zdobyte doświadczenie i wiedza uatrakcyjniają taką osobę na rynku pracy i w efekcie spełniona jest również satysfakcja finansowa. Nauka nie może kojarzyć się tylko z trudem i wyrzeczeniami, współczesna nauka łączy rozwój osobisty lekarza z satysfakcją finansową. Aby temu sprostać Rada Naukowa złożyła m. in. wnioski o przyznanie stypendiów naukowych dla wybitnych młodych naukowców, wnioski o przyznanie nagród Wydziału Nauk Medycznych Polskiej Akademii Nauk. Rada Naukowa wraz ze studium doktoranckim jest do dyspozycji młodych pracowników nauki. Już ponad 200 osób uczestniczy w zajęciach studium. Mamy nadzieję, że za 2-3 lata wszyscy obronią swoje doktoraty. Osobiście uważam, że każdy pracjący w WIM lekarz powinien spróbować osiągnąć stopień naukowy doktora medycyny. Rolą każdego kierownika jest wydobycie i rozwój specjalnych zdolności pracownika i dostosowanie do nich zadań naukowych stojących przed zespołem. Zadaniem szefa jest także budowanie wsparcia dla umiejętności swoich pracowników i kierowanie ich uwagi na to, co konieczne i możliwe oraz wyczucie wcześniej od innych zagrożenia lub szansy i przygotowanie zespołu do obu tych rzeczy naraz. Tak uważałem 4 lata temu i do dziś zdania nie zmieniłem. Stawiam na młodych, chętnych do pracy naukowców z pasją wykonujących swój zawód praktyków.
5. WIM to szpital, ośrodek badawczy, ośrodek kształcenia podyplomowego - czy widzi Pan możliwości lepszej współpracy z Ministerstwem Obrony Narodowej w realizacji zadań opieki medycznej nad żołnierzami?
Rada Naukowa aktywnie angażowała się w pomoc Ministerstwu Obrony Narodowej w zakresie poprawy działania wojskowej służby zdrowia. Między innymi opiniowała stanowisko dotyczące koncepcji reformy Wojskowej Służby Zdrowia przedstawionej w obszarze szkolenia i kształcenia podyplomowego lekarzy–oficerów. Zaopiniowano projekt utworzenia Centrum Kształcenia Podyplomowego WIM, co zaowocowało powstaniem Koncepcji Transformacji Kształcenia Podyplomowego i Doskonalenia Zawodowego Wojskowych Kadr Medycznych Sił Zbrojnych RP. Rada Naukowa poparła propozycję kształcenie ratowników medycznych oraz zwiększenie liczby asystentów naukowych w WIM. To podstawy umożliwiające działanie w zmieniającym się świecie współczesnej medycyny, w tym medycyny pola walki. Powołany do życia Zakład Medycyny Pola Walki, gdzie pracują lekarze, którzy budują swoje doświadczenie nie na teoretycznych podstawach, ale w czasie działań w miejscach stacjonowania Polskich Kontyngentów Wojskowych oraz połączenie nowoczesnych technik wojskowych z zaawansowaną technologią medyczną stwarza nadzieję na poprawę bezpieczeństwa naszych żołnierzy podczas pełnienia obowiązków służbowych poza granicami kraju.
6. Czy kierowanie Kliniką i praca naukowa zostawia jeszcze miejsce na inne aktywności?
Staram się zachować zdrowy rozsądek. Wypoczynek jest niezbędny dla zachowania zdrowia psychicznego. Pływam, jeżdżę na nartach a w wolnych chwilach oddaje się przyjemności studiowania historii medycyny.
Dziękuję za rozmowę.
Rozmowę przeprowadził Piotr Dąbrowiecki