Medycyna w Mundurze
Konferencja ortopedów wojskowych
W dniach 9-11 maja na terenie Centrum Kongresowego „Warszawianka” w Jachrance odbyła się XXX Jubileuszowa Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Ortopedów Wojska Polskiego. Organizatorem Konferencji był zespół lekarzy z Kliniki Traumatologii i Ortopedii Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie z przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego – płk prof. WIM Januszem Płomińskim.
Konferencję rozpoczęła uroczysta sesja otwarcia w której prof. Krzysztof Kwiatkowski przedstawił historię poprzednich 29. Konferencji. Pan Dariusz Młotkiewicz, Minister z Kancelarii Prezydenta RP odczytał list gratulacyjny Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego, a serdeczne słowa powitania przekazali zaproszeni goście. Uroczysty charakter miało również wręczenie medali imienia Profesora Donata Tylmana. Wyróżniane są nimi osoby o wybitnych fachowych, naukowych i dydaktycznych zasługach dla rozwoju ortopedii i traumatologii narządu ruchu. Odznaczonym profesorom: Bogdanowi Wróblewskiemu, Andrzejowi Kalewskiemu i Krystianowi Żołyńskiemu, medale wręczył przewodniczący Komitetu Naukowego Konferencji prof. Krzysztof Kwiatkowski. Uroczystą sesję otwarcia uzupełniły wykłady przedstawiające dorobek ortopedów wojskowych dla rozwoju ortopedii polskiej oraz aktualny obraz traumatologii i ortopedii w wojsku.
DR NARCYZ RADZI. Dobry but ratuje stopy, czyli o otarciach i odparzeniach stóp
Dawno temu, na początku kariery harcerskiej w drużynie wędrowniczej, w lasach Pomorza, przeżyłem bardzo nieprzyjemną przygodę. Wtedy jeszcze „surviwal” myliłem z „serwuavivrem”. Pod moje rodzinne Tatry dotarła wieść o słynnym i niezwykle ciężkim biegu terenowym organizowanym w okolicach Kościerzyny. Był to dla mnie zupełnie nieznany obszar Polski i zupełnie nieznane pole działalności. Dlaczego więc nie spróbować? Wtedy jeszcze nie do końca wiedziałem co oznacza nazwa „Rajd Achnakary”.Skrzyknąłem ekipę, rajd bowiem odbywał się w patrolach dwuosobowych i ruszyliśmy na Pomorze. Jak na tamte czasy i możliwości - perfekcyjna organizacja imprezy. Ciekawa fabuła gry i malownicze tereny dopełniły obrazu wydarzenia. Na gdańskim dworcu pierwszy punkt kontaktowy. Dokonaliśmy wyboru trasy (kilka możliwości, zależnie od skali trudności), otrzymaliśmy mapę, kartę patrolu i nazwę: „Airborn”. Od tej chwili zostaliśmy wplątani w grę. Nasza trasa należała do średnio trudnych. Do pokonania kilkadziesiąt kilometrów w urozmaiconym terenie. Na trasie punkty kontrolne i zadania specjalne. Limit czasu jasno określony. Kto nie zdąży, może wracać do domu. Regulamin jest bezlitosny. Organizatorzy też. Albo dopasowujesz się do zasad gry, albo zostajesz wykluczony.
Z Gdańska, pociągiem, dojeżdżamy na niewielką stacyjkę kolejową zagubioną gdzieś pośród lasów i bagien. Stąd rusza nasz szlak. Bieg ma służyć uczczeniu pamięci polskich komandosów szkolonych w Szkocji podczas II wojny światowej. Jak przystało na komandosów musimy przekradać się przez bezludne tereny. Na każdym kroku napotykamy na zjawiska przyrodnicze, które w tym przypadku stanowią kolejne przeszkody do pokonania.
Polscy komandosi szkolą medyków z najlepszej afgańskiej policyjnej jednostki antyterrorystycznej
„Afgańskie Tygrysy” – policyjna kompania antyterrorystyczna, operująca w prowincji Ghazni uznawana jest za najlepszy tego typu pododdział w całym Afganistanie. Jej szkoleniem zajmują się żołnierze z Jednostki Wojskowej Komandosów z Lublińca. „Medycyna w Mundurze” sprawdziła, jak wygląda przygotowanie medyczne afgańskich antyterrorystów.- Od 2010 r., od momentu gdy Task Force-50 rozpoczął funkcjonowanie w Afganistanie, odpowiadamy za przygotowanie „Tygrysów”. Najpierw w prowincji Ghazni, a od 2011 r. także w prowincji Paktika. Zarówno nasi przełożeni w ISAF, jak i władze afgańskie, bardzo wysoko oceniają poziom obu jednostek – mówi oficer z jednostki z Lublińca, która wystawia TF-50.
Mieczem, toporem, maczugą... Najczęstsze rany średniowiecznej Europy
W średniowiecznych starciach rannych było względnie niewielu, gdyż zwykle ich dobijano. Jeńców – z wyjątkiem tych, za których mozna było dostać okup – najczęściej nie brano. Wojowników od początku szkolono, aby w pierwszym starciu okaleczyć przeciwnika, a w kolejnym skutecznie pozbawić go życia. Najczęściej atakowano głowę i podstawę szyi. Uderzano tak, aby jak najszybciej zabić.
Biegacze z WIM na ORLEN Warsaw Marathon
Dwoje lekarzy: Anna Kaźmierczak-Dziuk oraz Piotr Kucharczyk, reprezentowało Wojskowy Instytut Medyczny w czasie największej imprezy biegowej w Polsce - ORLEN Warsaw Marathon. Stratowało w niej ponad 25 tys. zawodników.Ppłk dr Piotr Kucharczyk, na co dzień szef Wydziału Szkolenia Ratowników Centrum Kształcenia Podyplomowego WIM, wystartował z numerem 2976. Z czasem brutto 3 godz. 36 min. i 12 sek. zajął 984 miejsce, a w swojej kategorii wiekowej M-40 – 271 miejsce.
Dr Anna Kaźmierczak-Dziuk z Kliniki Kardiologii WIM wybrała bieg na dystansie 10 kilometrów i uzyskała czas brutto 00:59:21, "łamiąc" w ten sposób godzinę!
Impreza odbyła się w niedzielę, 21 kwietnia. Maraton rozpoczęto o godz. 9.30. Dziesięć minut później ruszyli uczestnicy biegu na 10 km. Zwycięzcą maratonu został Sisay Iemma Kasaye z Etiopii, który pokonał trasę w 2 godz. 9 min. i 2 sek. Najszybszą kobietą była Milka Jerotich z Kenii (z czasem 2 godz. 28 min. 23 sek.).
- Gratuluję naszym zawodnikom i mam nadzieję, że drużyna WIM będzie się rozrastać. Nasz Instytut planuje wspierać wybrane imprezy biegowe, ponieważ to świetna okazja do promowania zdrowego stylu życia – mówi gen. bryg. dr hab. n. med. Grzegorz Gielerak, dyrektor WIM.
Już niedługo w serwisie „Medycyna w Mundurze”, na stronie internetowej Wojskowego Instytutu Medycznego, pojawią się materiały, które powinny zaciekawić nie tylko maratończyków. Ppłk Piotr Kucharczyk będzie publikował artykuły pod ogólnym tytułem „Bieganie okiem lekarza”.
Na fotografii:
Ppłk Piotr Kucharczyk i Anna Kaźmierczak-Dziuk w czasie maratonu ORLEN Warsaw Marathon.
Fot. Z archiwum Piotra Kucharczyka i Anny Kaźmierczak-Dziuk
